در متن این پیام امده است:

جهان امروز به مدد تلاش خستگی ناپذیر فعالان عرصه رسانه، عصر اطلاعات به دوره  ارتباطات پیوند خورده است. اگر تا دیروز خبرنگار روایتگر و گزارش دهنده بود و تنها در وادی انتقال رویداد سیر می‌کرد، امروز رمز موفقیت در کنشگری مؤثر و راه‌حل گرایی است. تا پیوند مخاطب و رسانه مستحکم گردد. مسأله گریزی ره آوردی جز عقب ماندن از قافله جامعه شبکه‌ای ندارد. اگر پذیرفته‌ایم که پژواک صدای مردم باشیم، اگر قبول داریم که در این راه پرمخاطره و پرهزینه گام برداریم باید گفتگو با دیگری وبازشناسی خویشتن، را به عنوان دو ضرورت توأمان روزنامه نگاری ملحوظ نظر قرار دهیم. در هفته‌ای که بنام خبرنگار نام نهاده شده است لازم است به موارد ذیل اشاره گردد.

۱- ما روزنامه نگاریم و پذیرفته‌ایم که در این راه، رسالت خطیر اطلاع‌رسانی را مطابق با قواعد حاکم بر این حوزه به ویژه با درنظر گرفتن اخلاق حرفه ای، صبورانه، جسورانه و فکورانه به سرانجام برسانیم. طبیعتاً انتظار می‌رود متولیان به این قواعد و مقررات احترام گذاشته و از کارشکنی، سنگ اندازی، محدود سازی و مانع تراشی بر سر راه گردش اطلاعات آزاد خودداری کنند. تقسیم بندی رسانه‌های دارای مجوز به خودی و غیر خودی جفایی نابخشودنی در حق شهروندان است وضع قوانین محدود کننده، مقررات دست و پا گیر، ایجاد دژ در مقابل منتقدان، عدم پاسخگویی، نقد ناپذیری نتیجه‌اش یأس و نومیدی در جامعه خواهد بود. شک نباید داشت که صدای خبرنگار و فعال رسانه، صدای مردم است. خبرنگارانی که بی هیچ چشمداشتی در ایفای مسئولیت خطیر با گذر از موانع متعدد هرگز تسلیم تطمیع، تهدید و ارعاب نشده و صدای مردم بودن را در اولویت قرار داده و می‌دهند.

۲-قدرمسلم فعالان رسانه، انتقال و مبادله اطلاعات دقیق، صحیح و معتبر به جامعه را برعهده دارند. از این روست که آنان را طلایه‌دار آگاهی می‌دانند. لذا بر همه متولیان فرض است که در قامت تسهیلگر ظاهر شوند. طرح انتقادات سازنده، طرح سئوال، جستجوگری در ذات خبرنگار نهفته است. نمی‌توان خبرنگاری را به واسطه طرح مسایل و مشکلات جامعه محدود کرد یا با طرح شکایت در مراجع قانونی روند فعالیت آنان را مختل نمود. این رویه راهی جز تغییر و اصلاح  نخواهد داشت چرا که محدود کردن خبرنگار یا تعطیلی رسانه محروم شدن از شنیدن مطالبات بحق بخشی از جامعه است.

۳- آنچه در گذر زمان شاهد بوده‌ایم، کم توجهی یا بی‌توجهی متولیان امر نسبت به حقوق مسلمی است که باید برای فعالان این عرصه درنظر گرفته شود مطالبات بحقی که انگار بنا نیست اراده‌ای در جهت پاسخ وجود داشته باشد. مسئله معیشت و رفاه، حقوق و مزایا، بیمه و تأمین سلامت، مسکن و آموزش را باید قصه پرغصه فعالیت در این حوزه دانست. دردهای پرتکراری که تنها به گفتار درمانی بسنده  شده و شاهد اقدام عملی نبوده‌ایم.

۴- رفع دغدغه‌های اهالی رسانه در قالب طرح‌ها و اسناد توسعه زمانی نتیجه بخش خواهد بود که در تهیه و تدوین آنها فعالان این عرصه صاحب نظر و صاحب رأی باشند. لذا اجرایی کردن هر طرح و برنامه‌ای که بدون مداخله اهالی رسانه عینیت یابد سرانجامی جز شکست نخواهد داشت.

انجمن صنفی روزنامه نگاران هرمزگان