این درست که افزایش جمعیت و مشکل زمین در کلان شهرها متولیان را به سمت توسعه آپارتمان نشینی سوق داده است. متاسفانه عمودی سازی شهرها بدلایلی رایج شده و همین امر دولت‌ها و مدیران شهری را به سمت انبوه سازی، تراکم فروشی، ایجاد برج‌های بلند مرتبه و البته کوچک اندازه هدایت نموده است. مگر دهک پایین انسان نیست که بگوییم در قوطی کبریت ۲۵ متری زندگی کند؟ خود مسئولان حاضرند در این قوطی کبریت‌ها زندگی کنند؟