یاداشت حسین روحی

برگزاری  اولین جلسه کارگروه ارزیابی و نظارت بر اشتغال نیروهای بومی در صنایع استان به ریاست محسن خاکی نهاد و حضور مدیران کل برخی دستگاهها دردکهنه ای را عیان کرد .

فریادی  که سالها بود از زبان امام جمعه ، کارشناسان ، مدیران ، نمایندگان و مردم شنیده می شد .اما این درد کهنه با برگزاری نشست و جلسه ، با تهدید و خط نشان کشیدن قابل درمان نیست .

شاید این سئوال مطرح باشد که چرا  این وضعیت به سامان نمی رسد ؟

سالها ست صنایع استان هرمزگان پس از استقرار حسابهای بانکی خود را در مرکز یا استانهای دیگر افتتاح می کردند ، مالیات و عوارضات را در پایتخت می پرداختند ، نیروهای مود نیاز خود را در بخشهای فنی ، تخصصی ، اداری از استان زادگاه خودشان تامین می کردند و در نهایت مشاغل خدماتی و حراستی ،کارهای سخت و یدی را به ساکنین این استان هبه می کردند .

سالها بود که صنایع در پرداخت عوارض آلایندگی به لطایف الحیل طفره می رفتند و می روند ، در ایفای مسئولیتهای اجتماعی جدا کوتاهی می کردند و جالب اینکه دستگاههای حاکمیتی و نظارتی انگار مسئولیتی در قبال این اتفاقات نداشتند .

به راستی چرا فریاد مردم برآمده اما اراده ای برای نظارت بر آنها وجود نداشت ؟

شاید هزینه هایی که برای مهمانان تهران نشین بابت اقامت و کادوهای میلیونی ، هزینه های بلیط رفت و برگشت ویژه  برخی افراد و وابستگان ،هزینه های مهمان نوازی صنایع در ماموریت های داخل و خارج زبانها را قفل کرده بود .

این نشست نشان داده پشت پرده عدم انجام تعهدات صنایع چقدر گسترده است .

هرچند نامی از یک صنعت برده نشد اما مردم و مسئولین می دانند که حل معضل اشتغال بومیها در مدارج بالای مدیریتی صنایع ، رده های میانی مدیریت ، مشاور و قائم مقام به این سادگی هانیست . تبعیض در پرداخت حقوق یک نیروی بومی با همرده اش که غیر بومی است اوج تظلم به هرمزگانیهاست .

در کدام صنایع مستقر در استانهای کرمان ، اصفهان ، البرز ،فارس رد پای یک یا معدود هرمزگانی را در سطوح بالای مدیریتی می توان یافت ؟ حتی در مشاغل رده پایین هم تلاش صنایع مستقر در استانهای دیگر بر جذب ساکنین همان استان ولاغیر .

سئوال مهمتر اینکه چرا صنایع در خصوص حقوق و مزایای پرداختی ، در باب جذب نیرو ، در اعطای تسهیلات به شاغلین شفاف سازی نمی کنند ؟

چرا مدیران صنایع  خود را متعهد به پاسخگویی به نهادها و دستگاههای حاکمیتی استانی نمی دانند ؟

مگر قانون منع استخدام بازنشستگان وجود ندارد که برخی صنایع با استخدام افراد بازنشسته به عنوان مشاور زمینه را برای ورود فرزندان و اهل بیت جناب مشاور فراهم کرده و دهها میلیون پرداختی برایشان دارد ؟

استقرار دفاتر صنایع در تهران با کدامین منطق پذیرفتنی است ؟

صنعتی که در هرمزگان فعال است ، دفاتر فروش و صادراتش اینجاست ،چرا باید در تهران سالانه میلیاردها تومان هزینه دفاتر آنها شود ؟

برخی صنایع و مناطق در بهترین نقطه پایتخت چندین دفتر را در تملک گرفته و چندین نیرو را استخدام کرده اند بی آنکه حتی آماری از افراد شاغل در این دفاتر به مراجع مسئول در  هرمزگان ارائه نمایند ؟

انصاف نیست نیروی کارشناسی که اتفاقا در هرمزگان با این سطح تحصیلات و توانمندی به وفور وجود دارد ، از استانهای دیگر استخدام شوند . هزینه اسکان، تغذیه ، ایاب و ذهاب و دهها هزینه دیگر بر یک صنعت تحمیل می شود در حالیکه هرمزگان با داشتن نیروهای به شدت توانمند در رتبه های برتر بیکاری قرار دارد .

این دوگانگی قابل پذیرش نیست 

صنایع هرمزگان مادام که مدیران ارشد و اعضای هیئت مدیره آن هرمزگانی نباشد منافع این استان را درنظر نگرفته و نخواهند گرفت .

انگار مافیایی در صنایع شکل گرفته که جوان هرمزگانی با مدارک کارشناسی و ارشد بیکار باشد و با هزاران سختی و تلاش با بی مهری حتی  برای پذیرش در مشاغل خدماتی روبرو شود اما فرزند فلان مشاور وابسته فلان عضو هیئت مدیره ، پسرخاله فلان صاحب امضای طلایی در مرکز ، با مدرک پایین تر یا همسطح با بهترین امکانات در هرمزگان مشغول بکار گردد .

همین صنایع ،شرکتهای پیمانکاری و شرکت های وابسته با کمترین مشکل مجوزهای لازم را اخذ می کنند براحتی قانون را دور می زنند ، مثل آب خوردن از اجرای قوانین و مصوبات دولت طفره می روند چرا ؟

به نظر می رسد اشکال از مدیران صنایع نیست ، اشکال از مدیران ماست که در قبال ایجاد این صنایع هیچ الزامی را برای اجرای قوانین اشتغال ، مقررات پرداخت عوارض و مالیات ، مقررات مربوط به ایفای مسئولیت های اجتماعی اخذ نمی کنند .

شاید برخی صنایع باشند که تاحدودی به وظایف عمل کرده اند اما عمدتا در ایفای مسئولیت خود قصور داشته و دارند .

لذا برای ایجاد تحول در عمل صاحبان صنایع باید همه ورود کنند . اینکه فلان نماینده وابسته نسبی یا سببی را معرفی کند درد بیکاری هرمزگان حل نخواهد شد بلکه فقط این معرفی نامهحق السکوت نماینده است و بس . سه سال است که قوه قضائیه ، اداره امور مالیاتی ، دستگاههای متولی بحث انتقال پرونده های مالیاتی شرکت و صنایع را به هرمزگان دنبال می کنند .

چرا صنایع نباید از این اتفاق استقبال کنند ؟ چرا باید شهرداریها برای دریافت عوارض آلایندگی التماس بی نتیجه کنند ؟ حل معضل آپارتاید اشتغال در صنایع نیازمند انقلاب مدیریتی است .نیازمند قطع سفارشات حاکمیتی است .نیازمند پایان بخشیدن به زوایای پنهان ارتباط و شفاف سازی است . و راه حل دیگری ندارد .