بخش سرسبز رودخانه با جمعیتی بیش از بیست هزار نفر در شمال شهرستان رودان از توابع هرمزگان واقع گردیده است و قریب به نصف مساحت رودان را تشکیل می دهد.

می توان بخش رودخانه را بخشی نسبتا مستقل از شهر رودان از نظر فرهنگی دانست. این بخش از مسیرهای قلعه گنج، کهنوج ، منوجان و فاریاب کرمان و مازگرد و کوهشاه حاجی آباد قابل دسترسی است.

بخش رودخانه به لحاظ کشاورزی و گردشگری و همچنین کوتاه ترین و امن ترین مسیر ارتباطی کرمان به هرمزگان، منطقه ای راهبردی است و در محصولاتی همچون گندم، کلزا و مرکبات در رتبه های اول و دوم استان هرمزگان قرار دارد که می توان با ایجاد صنایع تبدیلی، بسته بندی و فرآوری ، سرمایه در گردش و سود سالم این استعداد را افزایش داد.

اما آنچه نیاز اساسی و بنیادی بخش رودخانه است برخورداری از راههای ارتباطی مهندسی ساز و استاندارد است تا بار مراودات اقتصادی را به دوش بکشد؛ لکن بیشتر جاده ها، کم عرض و پر پیچ و خم و ناهموارند و این اولین مسأله‌ای است که توجه هر تازه واردی را به خود جلب می کند و ریسک سرمایه گذاری را بسیار افزایش می دهد و حتی از بین می برد.

نبود دانشگاه و عدم دسترسی مردم به امکانات فرهنگی و آموزشی مناسب، کمبود مراکز و تجهیزات درمانی ، بیکاری ، فقدان کارخانجات تولیدی و صنعتی بر مشکلات بخش رودخانه افزوده است که اگر مسئولین اجرایی و مجلس شورای اسلامی با رعایت شرایط حاکم بر محیط، آنها را مورد رسیدگی قرار دهند به نحو مطلوبی حل و فصل خواهد شد.

یکی از این دشواری ها، دغدغه کشاورزان پرتلاش و کم درآمد منطقه است که زیر فشار بار سنگین وام های با بهره ی بالا و گرانی سرسام آور کود و سم و بذر و …قرار دارند.

اراضی بخش رودخانه، از کیفیت بسیار خوبی برای تولید محصولات کشاورزی مرغوب و در مقیاس های بین المللی برخوردار است که رژیم پهلوی با همکاری مشاوران آمریکایی و اروپایی این نکته را خوب متوجه شده بود و باغات و اراضی فراوانی را در این منطقه به تملک خود در آورده بود . آیا سرمایه گذاری خاندان پهلوی در بخش رودخانه نمی تواند گواه بر مستعد بودن زمین های این خطه باشد؟

از دیگر مشکلات مردم رودخانه رها شدن و بلااستفاده ماندن اراضی مرغوب این منطقه است . به نظر می رسد با مشارکت مردم می توان با احداث کانال و هدایت آب رودخانه فصلی به اراضی شهر ،خدمات ارزنده و قابل توجهی را به شهروندان بخش رودخانه ارائه داد. در همین راستا می توان با واگذار کردن اراضی کشاورزی به بومیان منطقه و فراهم آوردن امکانات آموزشی و فنی و ازدیاد سهم و ارزان کردن آب کشاورزی و اعزام کارشناسان در کنار نهادهای انقلابی در ترویج کشاورزی منطقه و رشد استعدادها و خشکاندن ریشه های فقر و رکود، گام برداشت.

مقامات مسئول ما باید توجه داشته باشند که رودهای زیارتعلی شعبه اصلی رودخانه سد میناب هستند و اکثر فاضلاب های شهر رودخانه به سد میناب منتها میشوند بطوریکه آب صاف و زلال آن با انبوهی از کثافات و آلودگی ها و تعفن راهی سد میناب می شوند و مورد شرب شهروندان مینابی و بندرعباسی قرار میگیرند که بی شک این پدیده باعث بروز بیماری های فراوان در استان گردیده است . به نظر میرسد تاکنون برای حل این مشکل قدمهای مثبتی برداشته نشده است ضمن مذاکرات همیشگی که مردم با مسئولین داشته اند فکر نمیکنم بودجه ای برای احداث یک کانال سراسری در مسیر رودخانه جهت جذب فاضلاب ها تصویب شده باشد.

در شهر نوپای زیارتعلی نیز کمبودهای گوناگونی مشاهده می‌شود که مشکل بیمارستان و کمبودهای مربوط با آن در صدر مشکلات آن قرار دارد. بیمارستان زیارتعلی نارسایی های زیادی دارد علاوه بر اینکه باید پاسخگوی بیماران شهر باشد هر روز باید به تعدادی ار مسافران بیمار دیگر مناطق نیز خدمات، ارائه بدهد ؛ که به علت نبود امکانات کافی ،دردسرهای زیادی برای مردم ایجاد شده است.

از آنجایی که بخش رودخانه در مسیر خط اصلی لوله گاز قرار دارد متأسفانه ساکنین این شهر هنوز از نعمت گاز، بهره مند نیستند. در صورت اتصال رودخانه به شبکه گازرسانی کشور می‌توان طرح جالبی برای احداث کوره و گازسوز کردن بخشی از کارخانجات تولیدی و صنعتی ایجاد نمود..

به هر تقدیر عناصر پیشرفت آفرینی چون زمین های حاصلخیز کشاورزی، گردشگری و بهره مندی از آب و هوای معتدل، می تواند نقشی ممتاز در توسعه ی علمی و ممتاز بخش رودخانه ایفا کند که صدالبته به بسترهایی چون راههای ارتباطی مناسب، صنایع تبدیلی و بسته بندی و اجرای طرح های گردشگری نوین، نیازمند است. امید که مسئولین استانی و شهرستانی، مدیران و نخبگان رودخانه ای در سایه ی ترسیم افقی نو و زمانمند، سهم خود را در رشد و اعتلای همه جانبه ی بخش رودخانه ایفا نمایند.

نویسنده:جلیل نمازی