- نویسنده : علی دولیخانی
- ۰۶ خرداد ۱۴۰۲
- کد خبر 21353
- 213 بازدید
- بدون نظر
- ایمیل
- پرینت
سایز متن /
بقلمِ غلامعباس شمس الدینی
این مطلب نه تنها بر اساس تحلیل نگارنده که بر اساس حضور در نشست های رسانهای ، مطالعه اخبار و اطلاعاتی که مستقیما به نقل از عالیترین مقام دولت در هرمزگان منتشر شده است، مطالعه پایگاه مرکز خدمات سرمایه گذاری استان، و دقت در سومین قسمت برنامه بی واسطه (محمد دلاوری خبرنگار )که استاندار مهمانش بود، تدوین شده است.
دلاوری توضیحات مهمان درباره دستاوردهای مدیریتیاش را شنید و در میانه بحث یک سوال مهم پرسید: شما مدیران خیلی آمار میدهید؛ اما آیا این مساله در زندگی مردم تاثیر هم دارد؟ کارگردان برنامه پیش از پاسخ آقای استاندار، از گزارش دلاوری استفاده کرد که سراغ بقال، گوشت فروش و میوه فروش رفته بود. از آن ها قدرت خرید مردم را جویا شد که جوابها توام با حسرت و افسوس بود.آنها از کاهش شدید توان اقتصادی مردم به دلیل افزایش بی رویه قیمت اجناس گفتند.
هنوز سخنان دوستی در مراسم معارفه اش (۱۴۰۰/۷/۱۹)که اولین بار به این عنوان دست یافته بود را در ذهن مرور میکنم.
«معتقدم که حکمرانی صدقهای شایسته و حق هرمزگان نیست و اگر حق هرمزگان را به او بدهند، برای توسعهاش کافی است. توسعه بر مبنای دریا در دستور کار و اولویت کاری بنده خواهد بود. شکل توسعه صورت گرفته تا به امروز در هرمزگان نامتوازن است و نمیتواند باعث تحول در زندگی مردم شود. باید توسعه خوشهای در صنایع هرمزگان شکل بگیرد و زنجیرههای ارزش آفرین و اشتغالزا و بالادستی به صنایع افزوده شود.»
انصافا مهدی دوستی ایدههایش را برمبنای همان سخنانی که در مراسم معارفه مطرح کرد، بنا نهاد. تقریبا کمتر از یکسال(مرداد ۱۴۰۱) بعد استاندار هرمزگان در جلسه وبیناری ۳ استاندار جنوب کشور شامل هرمزگان، بوشهر و سیستان و بلوچستان با وحیدی وزیر کشورگفت : «الگوی طرح پیمان را بر مبنای پیشرفت مردم اساس هرمزگان تدوین کردیم که دو رکن اساسی این برنامه پیشرفت و مردم بسته شد. بر همین مبنا ما به دنبال ایجاد شهرکهای بزرگ از جمله شهر نساجی، فولاد و شیشه و شهر صنعتی لجستیکی هستیم.
سند سرمایه گذاری استان تدوین و منتشر شده و تمام ظرفیتها و پتانسیلهای سرمایه گذاری استان احصاء و ۴۰ طرح توجیهی نیز برای این ظرفیتها آماده شده و در این سند سرمایه گذاری ما ۱۲ رسته اولویتدار با ۲۰ پروژه دانش بنیان، ۱۰۰ مشوق سرمایه گذاری و ۱۳ شهر تخصصی گنجاندهایم که میتواند سبب تحول استان هرمزگان شود.
برای استان هرمزگان کیف سرمایه گذاری طراحی کردیم که در این کیف سند راهبردی توسعه، تمام مجوزهای لازم برای اجرای طرح، مطالعات و شاخصهای اقتصادی، مشوقها و تعهدها قرار گرفته و سرمایه گذار با مطالعه این کیف به سرعت میتواند با امضا سند فعالیت اقتصادی خود را آغاز کند.» سخنان دوستی بخوبی نشان میدهد که برنامههایش را حداقل در نگاه نگارنده بلندپروازانه شرح میدهد. ایجاد شهرک نساجی، شهرکهای کشاورزی، شهرک شیشه، شهرکهای شیلاتی پارک شویندهها، از آن جمله است.
استاندار هرمزگان در نشست خبری هفته دولت ۱۴۰۱در جمع خبرنگاران گفت :«هرمزگان به قطب کود، سم و زنجیره پتاسیم و فسفات تبدیل خواهد شد و با بعضی از شرکتهای بزرگ تولیدکننده مواد شوینده نیز احداث پارک شویندهها را آغاز کردهایم و روی تمام زنجیرههای خروجی در استان برنامه داریم ندارد همچنین زنجیره مرتبط با سیلیس و شهر شیشه به مساحت ۱۸۶۰ هکتار تعریف کردیم که در مرحله تصویب هیات دولت است و به محض صدور مجوز، اجرای آن آغاز خواهد شد.
برای ایجاد پروژه شهر نساجی بنا داریم ۴۵۰۰ هکتار زمین را زیر کشت پنبه ببریم و زنجیرههای نساجی را در استان راهاندازی کنیم، امیدواریم در همین دولت بتوانیم هرمزگان را به یکی از قطبهای نساجی کشور تبدیل کنیم.»
دی ماه ۱۴۰۱که همایش شهر صنعتی شیشه برگزار شد، دوستی به دلایل احداث این شهر در شرق خمیر و غرب بندرعباس اشاره کرد و گفت: «شکل گیری شهر شیشه در هرمزگان با توجه به نزدیکی دریا، وجود زیرساختهای مورد نیاز صادراتی و ترانزیت کمک خواهد کرد سرمایه گذاران بتوانند فعالیت مناسب اقتصادی داشته باشند.
برای فعالیت سرمایه گذاران در استان علاوه بر حمایتهای زیرساختی، در حوزه های نرم افزاری از جمله گمرکات تخصصی نیز حمایتهایی خواهیم داشت.» طرح های قابل اجرا در شهر صنعتی شیشه تولید شیشه فلوت، آینه های شیشه ای، شیشه خودرو، شیشه رفلکس، شیشه ضد گلوله، شیشه سکوریت (نشکن)، شیشه دوجداره، شیشه تزیینی و دکوراتیو، بلورجات و ظروف شیشه، کربنات سدیم و صابون و شوینده ها از جمله طرح های قابل اجرا در شهر صنعتی شیشه هستند.
اواخر سال ۱۴۰۱استاندار هرمزگان در آخرین جلسه شورای برنامه ریزی گفت: «در سالی که گذشت در شاخصهای مختلف از جمله ترانزیت، کشاورزی، صنعت و معدن، جذب سرمایه گذاری صنعتی استان رشد قابل توجهی داشته ایم، در حوزه جذب سرمایه گذاری صنعتی استان با جهش ۹ برابری شاهد رشد ۹۱۴ درصدی به نسبت مدت مشابه سال گذشته روبرو بودیم. در حوزه جذب سرمایه گذاری نیز با جذب ۱۶۳ هزار میلیارد تومان رتبه اول کشور به هرمزگان رسید.»
مهدی دوستی در آیین آغاز عملیات اجرایی مجتمع پایسته فولاد مالک اشتر در منطقه ویژهی صنایع معدنی و فلزی خلیجفارس (اردیبهشت ۱۴۰۲)گفت: از راهبردهای ما در استان، تنوع بخشی به تولیدات بوده و در حال حاضر در کنار توسعه زنجیره فولاد؛ زنجیره چوپ، نساجی و کود و سم را نیز در دستورکار قرار دادیم و در کنار تنوع تولید به تنوع مالکیت نیز میاندیشیم. طرحهای فولادیِ آغاز شده در دولت سیزدهم از کل طرحهای فولادی دو دهه اخیر هرمزگان بیشتر است. ما باید به سرمایهگذاران به دید یک فرصت بزرگ و به دید افرادی که باعث اشتغال فرزندان ما و پیشرفت و آبادانیِ کشور میشوند نگاه کنیم.
در کنار آن باید به واگذاری اراضی ساحلی جهت توسعه مزارع پرورش میگو هم اشاره کرد بنا به گفته بارانی سرپرست شیلات استان ،«در هرمزگان بالغ بر ۵۰ هزار هکتار اراضی مستعد پرورش میگو شناسایی شده است که از این میزان بالغ بر ۲۵ هزار هکتار واگذار شده است.» با این اوصاف اگر طرحهای استاندار همه به بهرهبرداری برسد هرمزگان به قطب فولاد کشور، قطب کشاورزی، قطب نساجی، قطب تولید میگو و ماهی درقفس، قطب ترانزیت مواد و فرآوردههای نفتی، قطب تولید شیشه، قطب فرآوردههای پالایشگاهی تبدیل خواهد شد. ولی آیا واقعا همه این طرحها به بار خواهد نشست؟
۳۶۶۰ طرح نیمه تمامی که بعضی صاحب نظران از نیاز به اعتباری بالغ بر ۱۴ هزار میلیارد تومان برای اتمام آنها خبر میدهند و استاندار تاکید دارد: نزدیک به ۳۶۰۰ پروژه فعال و نیمه تمام در هرمزگان وجود دارد که عملا با پایان یافتن آنها نیز هیچ گرهی از استان باز نخواهند کرد و مولد رشد هرمزگان نیستند. آیا هدر رفت بیت المال نیست؟ چه پاسخگوی این طرحهای نیمه تمام است؟
و امروز بیش از ۱۶۳ هزار میلیارد تومان جذب سرمایه گذاری که در مسیر ایده های استاندار ۴۴ ساله هرمزگان جذب شدهاند آیا به تحولی شگرف در استان و انقلاب صنعتی منجر خواهد شد؟
یا بازهم به نابودی محیط زیست، خشکیده شدن سفرههای زیر زمینی، محرومیت مردم از تفرج در سواحل و نهایتاً به حراج گذاشتن انفاق نخواهد بود؟ کارت طلایی جاسازی شده در کیف سرمایه گذاری که حکم کلید ورود به اتاق عالیترین مقام دولت و مدیران کل در کمتر از سه ساعت را دارد، آیا کارت رهایی از شر بیکاری و فلاکت استان خواهد شد؟
یا باز با سیل عظیم جمعیت غیر بومیان این بار با ادعای مالکیت بر آب و خاک و ساحل این خطه مواجه خواهیم شد؟و بومیان تنها سهامدار آلودگیها و تخریبها میشوند. شاید حرفهای سرمایهگذار پروژه اسکله بندر صیادی و سایت پرورش میگو کوه مبارک که گفته: «قرار بود بهمن ماه سال گذشته این ابرپروژه افتتاح شود که به دستور استاندار تا امروز لغو شده است و روزانه ۱۸۰میلیون تومان بابت خواب دستگاهها متضرر میشوم و همچنین از فروردین ماه امسال جلوی سوخترسانی پروژه پرورش میگو را به دستور استاندار از سوی اداره کل شیلات گرفته شده است.» بیشتر نگرانمان کند که آیا در واگذاریها، در سرمایه گذاریها درجه بندی لحاظ شده است. براستی بومیان چه سهمی از سرمایه گذاریهای انجام شده را دارند؟ چه تضمینی از سرمایه گذاران دریافت شده که در قبال دریافت مشوقهای آنچنانی در رفع بیکاری و توسعه اشتغال، بهبود معیشت و رفاه مردم به وظیفهشان عمل کنند؟
هرمزگان استانی گرم و خشک است و ایجاد شهرک نساجی نیازمند کشت پنبه در مقیاس زیاد هستیم.درحالی که عمده دشتهای استان با کاهش سطح سفرهها روبرو هستند.آبیاری ۴۵۰۰ هکتار اراضی درنظر گرفته شده برای کشت پنبه و توسعه نوغان داری چه بلایی بر سر آب و خاک این استان میآورد؟ یا احداث کارخانه تولید کاغذ در استانی که سرانه پوشش جنگلیاش یک سوم کمتر از سرانه جهان و با توجه به نسبت جمعیت ۵ دهم هکتار به ازای هر نفر است توجیه دارد؟ کارخانهای با اعتبار ۳۹۰۰ میلیارد تومان به امید واردات مواد اولیه در سالهای نخست احداث میشود و جناب استاندار در خصوص ادامه حیات کارخانه با اتکا به ظرفیتهای استان میگوید که « نهال مجانی اکالیپتوس را به مردم تحویل میدهیم و بعد از سه سال آن را با قیمتی مناسب از مردم خریداری میکنیم.» اکالیپتوسی که بنا به گفته کارشناسان فضای سبز از بین برنده مواد مغذی خاک محسوب میشود. این درخت به هیچ وجه مناسب کاشت در کشور ما نیست. در سالهای گذشته کاشت اکالیپتوس در شهرهای بندرعباس، یزد و گرمسار به یک معضل بزرگ تبدیل شده بود و به زیرساختهای آب و فاضلاب این شهرها آسیب وارد کرده و امروز شاهد قطع گسترده آنها در برخی شهرهای هرمزگان هستیم.
مخلص کلام اینکه هیچکس مخالف توسعه نیست. و صد البته استاندار هم بنا به خوی جنوبیاش تلاش دارد نام نیکی از خود در مسئولیت مهمش برای هرمزگان به جا گذارد. در نیت خیرش تردید نباید نکرد اما آیا این ایدهها بلند پروازانه نیست؟
آیا با اجرای همه این طرحها انقلاب یا انحطاط را شاهد خواهیم بود؟ آینده پاسخ خواهد داد.